کلمات مکنونه ۱۳

ای پسران من

ترسم که از نغمهٔ ورقا فیض نبرده به دیار فنا راجع شوید و جمال گُل ندیده به آب و گِل بازگردید.

نغمه: آهنگ، آواز خوش، ترانه موسیقی – جمع: نغمات

ورقا: کبوتر – در آثار مبارکه، ورقا به معنی روح، روح قدسی و مظاهر مقدسه الهیه اطلاق گردیده، مانند: ورقاء البقا، ورقاء العز، ورقاء معنوی.ه ... که همگی در مواضع و مقامات خود کنایه از مظهر مقدس الهی است.

نغمه ورقا: مقصود آیات مبارکه نازله بر مظاهر مقدسه الهیه است.

فیض: سود و بهره، توفیق، سعادت

دیار: خانه ها، محلها، شهرها

فنا: نیستی، عدم، زوال

راجع: بازگرداندن

جمال: زیبایی

جمال گل: اشاره به مظهر ظهور الهی است. مقصود جمال مبارک است.

آب و گِل: مقصود بازگشت به خاک است، مردن، زمان رحلت

حضرت بهاءاللّه میفرمایند: "... چه شبها که رفت و چه روزها که درگذشت و چه وقتها که به آخر رسید و چه ساعتها که به انتهی آمد و جز به اشتغال دنیای فانی برنیآمد. سعی نمائید تا این چند نفسی که باقیمانده باطل نشود." ~دریای دانش، ص ۲۳

حضرت بهاءاللّه میفرمایند: ".... نفسی که از ظهور موعود غفلت نماید در حکم مرده خواهد بود، حتی اگر بظاهر زنده بوده از مظاهر حیات جسمانی مانند اَکل و شُرب و مَشی بهره مند باشد."