کلمات مکنونه ۲۰

در سطر هشتم از اسطر قدس که در لوح پنجم از فردوس است میفرماید:

ای مردگان فِراش غفلت

قرنها گذشت و عمر گرانمایه را به انتها رسانده‌اید و نَفَس پاکی از شما به ساحت قدس ما نیامد. در اَبحُر شرک مستغرقید و کلمهٴ توحید بر زبان میرانید. مبغوض مرا محبوب خود دانسته‌اید و دشمن مرا دوست خود گرفته‌اید و در ارض من به کمال خرّمی و سرور مشی مینمائید و غافل از آنکه زمین من از تو بیزار است و اشیای ارض از تو در گریز. اگر فی‌الجمله بصر بگشائی صدهزار حزن را از این سرور خوشتر دانی و فنا را از این حیات نیکوتر شمری.

سطر: ردیف و خط، نوشته

مردگان فراش غفلت: مقصود مردمانی که از حق دور هستند و در خواب غفلت فرو رفته اند

فراش: بستر، رختخواب

ابحُر: دریاها - مفرد: بحر

شرک: کفر، شریک برای خدا قائل شدن

ابحر شرک: دریاهای بی دینی

مستغرق: سخت در کار یا حالتی فرو رفته، غوطه ور، فرورفته

توحید: خدا را واحد دانستن، ایمان به وحدانیت الهی 

مبغوض: دشمن، مورد بغض و خشم واقع شده

مشی: راه رفتن، قدم برداشتن، هدایت شدن

فی الجمله: قدری، اندکی، کمی

بصر: چشم، بینائی

حزن: غم، اندوه 

فنا: نیستی، عدم، زوال

حیات: زندگی، زیستن

لوح پنجم... در تشریح این اشاره حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "این الواح ملکوت است که از قلم اعلی در لوح محفوظ مرقوم است. چنین الواحی از عالم ملکوت در عالم ناسوت نازل نگشته، بلکه در خزائن غیبیه محفوظ و مصون است. اگر وقتی نفسی چنین الواحی ابراز نماید و نسبتش بحقّ دهد که این لوح یاقوتست یا لوح پنجم از فردوس است اصل ندارد." ~مائده آسمانی، ج۲، ص ۵۶

لوح محفوظ: تعبيري است روحاني، وجود ذاتي ندارد. در يك مقام مقصود نفس مبارك است كه محيط برعلوم اولين و آخرين است. 

در اَبحُر شرک مستغرقید و کلمهٴ توحید بر زبان میرانید: به زبان، از توحید سخن میگویند اما به عمل، غرق در هواهای نفسانی هستند.

"غفلت بزرگترین مانع اقبال نفوس به دین الهی شمرده میشود. این غفلت به حدی است که با وجود ارتفاع ندای الهی در بین خلق حتی با وجود خطابات و رسائل و بشارات و انذاراتی که مستقیماً به نفوس مهمه و رؤسای قوم و سلاطین و علمای هر دیار از قلم جمال قدم نازل و صادر گردیده باز هم نفوس مهمه از خواب غفلت بیدار نشدند؛ نه تنها خود را از دریای معرفت و تابش آفتاب حقیقت محروم نمودند بلکه عامه ملت را از اقبال به امر حضرت پروردگار باز داشتند." ~کنز اسرار، ج۲، ص۵۵