کلمات مکنونه ۲۷

ای پسر خاک 

جمیع آنچه در آسمانها و زمین است برای تو مقرّر داشتم مگر قلوب را که محلّ نزول تجلّی جمال و اجلال خود معیّن فرمودم و تو منزل و محلّ مرا بغیر من گذاشتی، چنانچه در هر زمان که ظهور قدس من آهنگ مکان خود نمود غیر خود را یافت، اغیار دید و لامکان به حَرَم جانان شتافت. و مع‌ذلک سَتر نمودم و سِرّ نگشودم و خجلت ترا نپسندیدم.

جمیع: همه، همگی

مقرر: قرار داده شده، برقرار

نزول: نازل شدن

تجلّی: روشن شدن، تابش انوار حق

جمال: زیبایی

اجلال: بزرگ و محترم داشتن، گرامی داشتن

قدس: پاک

اغیار: دیگران، ناآشنایان - مفرد: غیر

لامکان: بدون جا و مکان، منظور عالم غیب و در مقامی عالم الهی است.

حَرَم: جای امن، مکان مقدس

مع ذلک: با وجود این، با اینحال

سَتر: پنهان، پوشیده، مستور

سِرّ: راز، امر پنهان

ای پسر خاک: "خطاب به نفوسی که در غفلت و هوی و عوالم مادی و آرزوهای نفسانی مستغرقند و خود را از قرب و لقای حضرت دوست محروم ساخته اند. ." ~کنز اسرار، ج۲، ص ۱۰

"...صحبت از اهمیت قلب و حقیقت انسان است و خداوند میفرماید که " آنچه در آسمانها و زمین است برای تو مقرر داشتم مگر قلوب را" چه که این قلب را خداوند محل تجلی جمال و اجلال خود قرار داده. ولی هر وقت خداوند "آهنگ مقام خود نمود غیر خود را یافت" نکته جالب آنکه در این آیۀ جمال مبارک این توجه به محل خود را مختص زمانهایی مخصوص نموده میفرمایند چنانچه در هر زمانکه ظهور قدس الهی به محل خود توجه مینماید غیر را مییابد. دقت در جملۀ مبارکه چنانچه هر زمان که ظهور قدس من آهنگ مکان خود نمود به وضوح میرساند که در اینجا صحبت از زمان ظهور الهی و ظهور مواهب روح القدس رحمانی است و در همین ایام است که بشر غافل و قلب او جایگاه راهزنان بی امان است و این آیه ضمنا گویای این مطلب است که این توجه الهی به قلوب انسانی مسأله- ای که هر روز اتفاق بیفتد و واقعاً مربوط به غفلت روزمره بشر در بستر راحت باشد نیست چه که صحبت ظهور قدس الهی است و این ظهور در صبح هر روز الهی که هزار سال یا بیشتر یا کمتر باشد روی میدهد... ." ~کنز اسرار، ج۲، ص ۱۲۱