کلمات مکنونه ۲۸

ای جوهر هوی 

بسا سحرگاهان که از مشرق لامکان بمکان تو آمدم و ترا در بستر راحت بغیر خود مشغول یافتم و چون برق روحانی بغمام عزّ سلطانی رجوع نمودم و در مکامن قرب خود نزد جنود قدس اظهار نداشتم. 

جوهر: اصل و خلاصه هر چیز، ذات

هوی: میل و خواهش نفس، هوس

بسا: چه بسیار

سحرگاهان: صبحگاهان، هنگام فجر ظهور ادیان

لامکان: بدون جا و مکان، عالم الهی

غمام: ابرها

غمام عزّ سلطانی: عوالم قدس الهی

رجوع: بازگشت

مکامن: محلهای پناه بردن و پنهان شدن - مفرد: مکمن

مکامن قرب: عوالم قدس الهی

جنود: لشکرها، یاران، یاوران

ای جوهر هوی: خطاب به نفوسی که در غفلت و هوی و عوالم مادی و آرزوهای نفسانی مستغرقند و خود را از قرب و لقای حضرت دوست محروم ساخته اند." ~کنز اسرار، ج۲، ص۱۰

سحرگاهان: اصطلاح سحر و سحرگاهان حتی در ارتباط با دعا و مناجات صبحگاهی رمز و نشانهای از زمان ظهور پیامبران و روز رستاخیز است. چنانکه حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "هوالابهی ای مقبل الی الله ظلمت شب هر چند شدید و غفلت انگیز است لیکن مناجات اسحار و تلاوت آیات نشانۀ یوم رستاخیز..." ~مناجاتهای حضرت عبدالبهاء، چاپ کراچی، ص۱

"مطابقت اوقات روز و شب با ایام ظهور:

سحر: فجر ظهور و ایام بلافاصله قبل از ظهور مظاهر مبارکه.

صبح: ابتدای دوران ظهور و در این دور مبارک از جمله اشاره به ظهور حضرت رب اعلی قبل از طلوع شمس حقیقت حضرت بهاءالله.

یوم: دوران اعتبار و ادامه هر ظهور و زمان و دوران نزول وحی.

غروب: صعود مظاهر مقدسه الهّیه و غروب شمس حقیقت.

شب: دوران غیبت وحی و امر الهی که به ایام بطون و دوران فترت نیز نامیده میشود." ~کنز اسرار، ج۲، ص ۱۲۳

حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "حقیقت کلیه را در این جهان طلوع و غروبی و شب و روزی، ایام ظهور مظاهر مقدسه یوم اشراقست، یوم وصالست، یوم سُطُوع انوار جمال است پس از افول شمس حقیقت یوم فراق است، وقت غیاب است لیل هجران است تا ظهور ثانی و طلوع دیگر نظر به آفتاب فرما، شمس حقیقت را مثال آفتاب آسمانی است اما این طلوع و غروب نسبت به عالم خلق است نه حق..." ~مائده آسمانی، ج ۹، ص۱۳