کلمات مکنونه ۳۴

ای اهل رضوان من 

نهال محبّت و دوستی شما را در روضهٔ قدس رضوان به یَد ملاطفت غَرس نمودم و به نیسان مرحمت آبش دادم، حال نزدیک به ثمر رسیده. جهدی نمائید تا محفوظ ماند و به نار اَمل و شهوت نسوزد.

رضوان: بهشت، باغ بهشت

روضه: باغ، گلستان، گلزار

یَد: دست

ملاطفت: نرمی و مهربانی

غَرس: کاشتن نهال، درخت نشاندن

نیسان: باران بهاری

ثمر: میوه، حاصل، نتیجه

جهد: کوشیدن

نار: آتش

اَمَل: امید، آرزو - جمع: آمال

ای اهل رضوان من: "...مخاطبین نفوسی هستند که به رضوان الهی وارد گشته و به مدینه حب رحمانی داخل شده و از نعمت معرفت و محبت سبحانی برخوردار گردیده اند. زیرا مقصود از شهر مدینه و رضوان، دین و عهد و کتاب الهی در هر زمان می باشد." ~کنز اسرار، ج ۱، ص ۱۸۵

حضرت عبدالبهاء میفرمایند: "... مقصد این است که حقیقت انسان از اوساخ عالم طبیعت، پاک و مقدس گردد. اوساخ عالم طبیعت صفات قبیحه است، غضب است، شهوت است، حب دنیاست، تکبر است، کذب است، نفاق است، تزویر است، خودپرستی و امثال ذلک..." ~ مفاوضات مبارک، ص ۷۱

"در لوح دیگر از حضرت شوقی ربانی که به افتخار جناب خوروش نازل شده، از جمله خواستها و آمال انسانی را یکی از دلايل کدورت و غم دانسته و تفویض امور را به ید قدرت الهیه سبب بقای سرور ذاتی قلب مبارک انسان خوانند." ~کنز اسرار، ج ۱، ص ۲۱۰

"ثمره" هر دیانتی ایمان و تصدیق دیانت بعد است.

در این فقره مبارکه تعبیر "نار امل و شهوت" ... چه که درخت نو رسیده ایمان و ایقان چه بسیار به آتش شهوت و هوی و نار خواسته های بی انتها و حرص و آز بسوزد و از ظهور ثمره محروم ماند و این آتش شهوت و امل را بایستی به آب ذکر و توجه و تقوی و تمسک خاموش نمود." ~کنز اسرار، ج ۱، ص ۲۰۶